ڀٽ تي مستقل رهائش:

ڀٽ تي مستقل رهائش:
شاهه حبيب جي وفات ۽ ڀٽ تي شاهه سائينءَ جي ڪٽنب جي منتقليءَ وارا ڏينهن لڳ ڀڳ ساڳيا آهن. شاهه سائينءَ پنهنجي والد لاءِ ڀٽ تي جدا حجرو ٺهرايو هو ۽ پنهنجي حويليءَ لاءِ جدا. شاهه حبيب جي وفات جو سال 1144 هه (1731 ـ1732ع) آهي پر ڀٽ تي والار، رهائشي رٿابندي (جا شاهه سائين پاڻ ڪئي) ۽ جايون ٺهڻ جو سلسلو ان کان سال کن اڳ شروع ٿيو هوندو جو شاهه حبيب جي وفات به ڀٽ تي ٿي هئي. لطائف لطيفي ۾ آهي ته ”هڪ حجرو ڀٽ جي هيٺان تعمير ڪري ننڍو باغيچو رکايائون ۽ ڀٽ کي هموار ڪرڻ شروع ڪيائون. هڪ حجرو والد صاحب لاءِ ۽ مسجد جوڙايائون. محنت سان ڀٽ جي سرزمين تي سوين فقيرن پڪي مٽي کڻي ان کي هموار ڪيو. ان کانپوءِ پاڻ پنهنجي لٺ مبارڪ سان ليڪا ڪڍي سڀني فقيرن کي نشان ڪري ڏنائون ته اهي پنهنجي وسعت آهر پنهنجا گهر ٺاهين“ (ص.35). انڪري ڪوٽڙي مغل جي پڄاڻيءَ جو سال به لڳ ڀڳ 1731 ـ1732ع ئي سمجهڻ گهرجي. ڪوٽڙيءَ جو زوال غالباً هڪدم ٿيو. ڇا ٿيو هوندو؟ شايد ڪا وڏي ٻوڏ آئي يا ڍورو سڪي ويو. هي 1144هه وارو سال هوندو جو ڪوٽڙيءَ جون حالتون رهڻ جهڙيون ڪونه رهيون هيون. ڀٽ شاهه تي جايون اڃا ڪونه جڙيون هيون ته ڪٽنب ڀٽ تي لڏي آيو. ”سيد حبيب شاهه جي حجري جي ڀرسان مسجد آهي. ان جي دروازي وٽ ’لئي‘جو جهونو وڻ آهي، جيڪو شاهه صاحب جي وقت کان وٺي آهي ... جڏهن حضرت اولياء صاحب پهريان ڀٽ شريف تي آيو ته ان وڻ کي چوڌاري ڪپڙو ڏياري با عيال اتي اچي رهيا هئا.“ (لطائف لطيفي ص.40). ان جو مطلب هي ٿيو ته شاهه سائين 42 ـ 43 سالن جي عمر ۾ ڀٽ تي باقاعدي رهائش اختيار ڪئي ۽ شاديءَ کان پوءِ شاهه سائين جو ديرو 17 ـ 16 سال ڪوٽڙيءَ ۾ رهيو.